Fitness en gezondheid zijn nauw met elkaar verbonden sinds fitness voor het eerst gedefinieerd werd, omdat deze sport een goede lichamelijke conditie impliceert die gebouwd is op een goede gezondheidstoestand. De gezondheidstoestand van de mensen die verschillende sporten beoefenen is altijd in de aandacht van de instructeurs.
Er zijn echter talrijke sporten die tamelijk spectaculair zijn, maar de beoefening ervan stelt de sporters bloot aan bijzondere risico’s. Dergelijke problemen kunnen zich zelfs voordoen bij amateursporten; er is natuurlijk een specifieke pathologie voor elke sport.
Aangezien het lichaam vatbaar is voor verschillende gezondheidsproblemen, is een factor die ze kan uitlokken het volume en de intensiteit van de training. Langeafstandslopen en joggen zijn zeer populaire trainingsvormen.Een vaak voorkomend gezondheidsprobleem bij tennis is epycondylitis of “de elleboog van de tennisser”. Gewichtheffen kan leiden tot spataderen of hoge bloeddruk.
Fitness probeert elke oefening nuttig te maken voor de gezondheid en de esthetiek van het lichaam. Het soort training dat wordt aanbevolen is de complexe, die aërobe en anaërobe oefeningen omvat.
Bij aërobe oefeningen voorziet het lichaam tijdens de inspanning in zijn behoefte aan zuurstof. We hebben het hier over alle soorten weerstandsinspanningen, zoals langeafstandslopen, skiën, roeien, snelwandelen, zwemmen, fietsen, schaatsen, enz. De gevolgen van deze inspanningen zijn in de eerste plaats zichtbaar op cardiovasculair en pulmonaal niveau. Dit soort oefeningen zijn het meest effectief in het verbranden van calorieën en daarom kunnen ze gemakkelijk vetweefsel verbranden, zolang ze meer dan 40-45 minuten duren zonder te stoppen(Leer meer over nordic track t6.5).
De inspanningen van het anaërobe type zijn verantwoordelijk voor de toename van de kracht en de spiermassa en voor de weerstand van de botten. Tijdens dit type van korte en intensieve inspanning kan het lichaam niet aan de behoefte aan zuurstof voldoen. Wat er gebeurt is de zogenaamde “zuurstofbehoefte”, die zich herstelt in de pauzes tussen de inspanningen. Het meest typische voorbeeld is de pauze tussen twee reeksen oefeningen die bedoeld zijn om dezelfde spier te trainen.
De doeltreffendheid van fitnesstrainingen hangt nauw samen met de wekelijkse beoefening ervan. Er is een minimum aantal trainingen nodig voor zichtbare effecten.
Voor de programma’s van het anaërobe type (kracht) zeggen de deskundigen dat twee trainingen per week nodig zijn, elk van 30-45 minuten. Tijdens deze sessies wordt telkens het hele lichaam getraind.
In het geval van aërobe training (weerstand) moet hun wekelijkse frequentie worden verhoogd tot drie, elk tussen 20 en 60 minuten.
Beide soorten training moeten gedurende ten minste twee of drie maanden onafgebroken worden voortgezet. Na deze periode wordt een actieve pauze van een week aanbevolen. In deze periode moet de persoon lichtere inspanningen leveren zoals wandelen en gymnastiek, waarbij het doel nu herstel en ontspanning is.
Uitgaande van deze minimumfrequentie zal elke aanvullende training de vooruitgang versnellen, op voorwaarde dat men niet te veel traint of zich te veel inspant. Het bepalen van het optimale aantal trainingen, hun volume en intensiteit hangt sterk af van de bijzonderheden en de mogelijkheden van de persoon die de sport beoefent()(https://familydoctor.org/why-exercise/).
